Salomon, Szlomoh Człowiek Pokoju (ur. około 1000 p.n.e., zm. około 931 r. p. n. e.) – król Izraela, syn króla Dawida i Batszeby (wdowy po Uriaszu). Zasłynął z wielkich budowli (w tym Pierwszej Świątyni), ale nie tylko. Swój dwór uczynił ośrodkiem kultury, głównie literatury.
Według tradycji biblijnej słynął z przysłowiowej ” Salomonowej mądrości”. Monarchia Izraela osiągnęła za czasów jego panowania największą świetność.
Dawid toczył wiele wojen, aby utworzyć mocne królestwo; Salomon odziedziczył pokój. Ochraniał swój kraj, utrzymując silną
armię i budując fortece. Przez małżeństwa doprowadził również do przymierzy z sąsiednimi państwami. Za rządów Salomona Izrael stal się krajem bogatym. Handlował miedzią i końmi, a w zamian dostawał złoto i klejnoty. Dzięki otrzymanej od Boga mądrości stał się sławny.
Aby sprawdzić jego mądrość, odwiedziła go też królowa Saby, pochodząca z południowo-zachodniej Arabii.
Salomon zbudował pierwszą Świątynię Boga w Jerozolimie. Materiały oraz fachowców przysłał mu Hiram, król Tyru, w zamian za pszenicę i oliwę. Była to wspaniała budowla, która przetrwała czterysta lat, aż do roku 586 przed Chr., kiedy to została zniszczona przed Nabuchodonozora.
Salomon zbudował także pałace dla siebie i córki faraona, jednej ze swoich żon. Harmonijne panowanie Salomona zostało zakłócone złym traktowaniem podwładnych przez króla i jego wieloma małżeństwami. Podwładni sprzeciwiali się jego żądaniom darmowej pracy i wysokim podatkom na prowadzone przez niego budowy.
Mało kto wie jednak o tym, że Salomon posiadał również władzę wypędzania złych duchów. Daje o tym świadectwo żydowski historyk Józef Flawiusz: „Tak wielka była roztropność i mądrość, której Bóg udzielił Salomonowi, że przewyższał on nią wszystkich ludzi dawnych, a nawet Egipcjanie, którzy ponoć górują nad wszystkimi ludźmi bystrością umysłu, nie tylko nie dorównywali Salomonowi, ale pozostawali daleko w tyle za roztropnością króla. […] Bóg obdarzył go również znajomością sztuki stosowanej przeciwko demonom w celu wspomagania i leczenia ludzi. Układał więc Salomon zaklęcia przynosząc ulgę w chorobach i zostawił po sobie formuły egzorcyzmów, za pomocą których ludzie opętani przez demony mogą je wygnać tak, że nigdy nie wrócą” (Flawiusz
Józef, Dawne Dzieje Izraela, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 1997, (8, 2, 5) s. 372).
Salomon posiadał harem 700 żon księżniczek i 300 żon drugorzędnych. Cudzoziemskie żony Salomona sprawiły, że odwrócił się od prawdziwego Boga i zaczął czcić ich bogów. Po śmierci Salomona dziesięć północnych pokoleń zbuntowało się przeciwko Roboamowi, jego synowi, i obrało sobie Jeroboama za króla.
2 Sm 12,24; 1 Krl 1-11; 1 Krn 22,5-23,1; 1 Krn 2; 2 Krn 9
Słownik postaci biblijnych; Wikipedia;
Mc Farlan,Dictionary of the Bible, Szkocja 2003.
Schedl Claus CSsR. TYT: Historia Starego Testamentu, t. 1-5. Warszawa 1990.
Świat Biblii 